Musimy uznać erotyzm za ruch bytu w nas.

Erotyzm jest nade wszystko zjawiskiem najbardziej poruszającym, a zarazem najpodlejszym.

—George Bataille

Prace Bartosza Wajera z cyklu Od oka do kości to zdjęcia z portali erotycznych przefotografowane bez użycia obiektywu – za pomocą nagiej matrycy aparatu cyfrowego oraz luźnych soczewek, z zastosowaniem ręcznych manipulacji. Wykorzystanie sprzętu na przekór zasadom poprawnego fotografowania zdaje się poznawczo efektywne. Pozbawiając treści erotyczne konwencji obrazu podniecającego, odkrywa się ich komiczną, a zarazem upiorną naturę.

Gramatyką tych fotografii jest ruch. Przedmiot pożądania istniejący w przestrzeni zewnętrznej odpowiada wewnętrznej potrzebie. Oko i dłoń drżą na myśl o obrazie, który penetruje ciało obserwatora, przemieszcza się ze świata zewnętrznego do najbardziej wewnętrznej i gęstej materii – od oka do kości – do miejsca źródłowego dla bólu i rozkoszy. Zdjęcia ciał są cieleśnie doświadczane. Jak słodka, niegroźna trucizna powodują dreszcze, wypieki, nadmierną potliwość.

To nie jest świat fotografii jasnej i wyraźnej. Te obrazy należą do porządku nocy, efemerycznej krainy, w której róg biurka, niknąc w cieniu, sam staje się cieniem, fotelem, lampą i potworem spod łóżka. Tutaj zmysłowy obiekt pożądania jest równocześnie obiektem ze złego snu.

Bartosz Wajer (ur. 1985 w Czeladzi) – działa na styku wielu dziedzin artystycznych (rysunek, malarstwo, fotografia, media cyfrowe), w osobliwy sposób łączy tradycyjne narzędzia z nowoczesnym, intermedialnym sposobem myślenia.

Partnerzy wystawy: Muzeum Fotografii w Krakowie, Fundacja Lablab